از سال ۲۰۱۳ اخراج دایم از مدارس سیری صعودی در انگلستان پیدا کرده و شمار دانش‌آموزانی که به دلیل استفاده خشونت‌آمیز از چاقو دستگیر شده‌اند افزایش یافته است.
بنابر آمار دولتی، سال گذشته نزدیک به یک چهارم دانش‌آموزان در انگلستان که گفتهاند با خود چاقو حمل میکردند، از مدرسه اخراج و یا از تحصیل معلق شده‌اند. این در حالی است که تنها ۳ درصد از دانش‌آموزانی که گفتهاند چاقو همراه نداشتند، از تحصیل محروم شده‌اند.
رؤسای پلیس انگلستان در نامهای به ترزا می، نخستوزیر این کشور هشدار دادهاند که اخراج دانش‌آموزان از مدرسه آنها را در معرض خطر ارتکاب جرم و جنایت قرار خواهد داد.
بدون شک میان اخراج از مدرسه و میزان جرم و جنایت با چاقو در میان جوانان پیوندی نزدیک وجود دارد. هر کدام از این عوامل که افزایش پیدا کند، دیگری هم بالا می‌رود و بر عکس.
این اما به معنای آن نیست که اخراج از مدرسه لزوما به جرم و جنایت با چاقو می‌انجامد. بالا رفتن نرخ فقر و بیماری‌های روانی در میان کودکان و افزایش جمعیت کودکانی که بنابر معیارهای مددکاری اجتماعی “نیازمند” تلقی میشوند طبق آمارها افزایش یافته و این میتواند بر سیر صعودی اخراج از مدرسه و جرم و جنایت با چاقو تأثیرگذار باشد.
مرکز مطالعات سیاستگذاریهای عمومی که اندیشکده‌ای با گرایش چپ میانه است، سال ۲۰۱۷ گزارشی در رابطه با افزایش اخراج از مدارس منتشر کرد. کیران جیل ، یکی از نویسندگان این گزارش نوشته افزایش اخراج از مدارس را میتوان تا حدی به بالا رفتن جمعیت کودکانی که نیازهای پیچیده دارند و در معرض آسیب هستند، مرتبط دانست.
شباهتهای زیادی میان نوع زندگی دانش‌آموزانی که از مدرسه اخراج میشوند و آن‌هایی که به خشونت با چاقو دست میزنند، وجود دارد که از جمله آنها میتوان به فقر، بیثباتی خانواده و نیاز به آموزش‌های خاص اشاره کرد.
بنابر اطلاعات سال ۲۰۱۵، در انگلستان دانش‌آموزانی که به خشونت با چاقو دست میزنند، ۴ برابر و آن‌هایی که از مدرسه اخراج شده‌اند ۷ برابر سایر دانش‌آموزان نیاز به آموزش‌های خاص دارند.
احتمال نیاز این دو گروه به تعذیه رایگان در مدرسه هم چهار برابر دیگر افراد است. تغذیه رایگان در مدرسه به خانوادههایی با درآمد پائین تعلق میگیرد. طبق این اطلاعات، نرخ اخراج دایم از مدارس واقع در مناطق به شدت محروم – که ۱۰ درصد کل مدارس را تشکیل میدهند- دو برابر مدارسی است که در محلههایی با محرومیت کمتر قرار دارند.
برای فهمیدن این که آیا اخراج از مدرسه لزوما به بزهکاری می‌انجامد، یک راه دیگر هم وجود دارد. این که مشخص کنیم جرم و جنایت قبل از اخراج صورت گرفته یا بعد از آن.
به گفته وزارت دادگستری بریتانیا، از حدود ۵۰ درصد دانش‌آموزانی که بعد از ارتکاب جرم اخراج شدند، بیش از نیمی از آنها طی ۳۰ روز بعد از این تخلف از مدرسه اخراج شدند. این یعنی دست کم عده‌ای از دانش‌آموزان به دلیل حمل چاقو اخراج شده‌اند نه بر عکس.
در واقع هیچیک از این عوامل به طور قطع به بزهکاری دانش‌آموزان منجر نخواهند شد.
نزدیک به ۶۰ درصد جوانانی که به دلیل استفاده خشونت‌آمیز از چاقو در سال ۲۰۱۵ محکوم شدند، مشمول تغذیه رایگان مدارس میشدند اما تنها یک درصد از آن‌هایی که از تغدیه رایگان استفاده میکردند، دست به خشونت زده بودند.
یک پنجم دانش‌آموزانی که در آن سال به خشونت با چاقو دست زدند از مدرسه اخراج شده بودند، اما عده کمی از افراد اخراج شده از مدرسه، مرتکب جرم شده یا به تخلفات خود ادامه داده بودند.
